8 tips uit mijn eerste jaar gravelracen

Na vijf jaar wielrennen ben ik dit seizoen de overstap naar het privéleven gaan maken. Dit betekent feitelijk dat ik mijn eigen team ben. Ik bepaal zelf hoe ik mijn partners zoek en welke racekalender ik samenstel. Het was het moeilijkste, maar ook het meest lonende jaar van mijn leven.

De beruchte Unbound Gravel was pas mijn derde race op los terrein, dus ik durf wel te zeggen dat ik in het diepe ben gesprongen.

Omdat ik geen enkele off-road-ervaring heb, heb ik acht lessen geleerd:

1. Het is fysiek echt veeleisend

Er gaat een hardnekkige grap rond dat alle mislukte wielrenners op grindwegen terechtkomen. Hoewel veel oud-wegprofessionals de sport beoefenen, is het zeker geen gemakkelijke discipline.

Grind is onvoorspelbaar, er is geen structuur en het is mentaal vermoeiend. Bij een wegwedstrijd kun je nog in het peloton zitten en op de automatische piloot rijden, maar op grind is dat niet het geval. Er is altijd wel een verrassende wending of een technisch gedeelte waar je over na moet denken.

Als je denkt dat gravelracen makkelijk is, moedig ik je aan om eens een race te proberen. Als je na een wedstrijd nog steeds denkt dat het makkelijk is, dan is de koffie voor mij.

Na het WK Gravel vertelde Demi Vollering, winnares van de Tour de France voor vrouwen, aan Velo : "Geen enkele wegwedstrijd die ik heb gereden was zo zwaar als vandaag." Zeg maar niets meer.

2. Het is een logistieke nachtmerrie

Als ik dit zeg, bedenk dan dat ik uit de verwende wereld van de (enigszins) professionele wegwielrennen kom, waar alles voor mij werd gedaan. De tijd dat ik zat te wachten op een e-mail met alle informatie over vluchten en accommodaties is voorbij.

Het mooie van grind is dat je op de meest fantastische plekken komt. Het nadeel is dat ze niet altijd even makkelijk bereikbaar zijn. Het is een nachtmerrie om uit te zoeken hoe je overal in Noord-Amerika fietsdozen en koffers kunt kopen en tegelijkertijd binnen je budget kunt blijven. Ik vertrouwde op gastgezinnen en voormalige teamgenoten, wat de ervaring nog leuker maakte.

Mocht je het interessant vinden, ik heb een lijst samengesteld van mijn uitgaven tijdens het gravelracen in Noord-Amerika. Hieronder ziet u hoe deze in percentages zijn onderverdeeld:

 

Een ander probleem dat het team vroeger had, waren de bevoorradingszones. Tegenwoordig doe ik de meeste wedstrijden alleen, dus ik vertrouw op de lokale wielergemeenschap of het ondersteuningsteam van iemand anders om mij te redden.

Het is een uitdaging waar Lotto Dstny-renner Florian Vermeersch zich goed in kan vinden. Hij verruilde teamwielrennen voor solo-gravelracen toen hij in 2023 deelnam aan de Gravel World Championships in Italië, waar hij als tweede eindigde...

 

3. Tanken

Het is erg belangrijk om uw tankstrategie goed te definiëren. Gravelriding is fysiek en mentaal veeleisend. Als je meedoet aan een race van vier uur, zul je je veel slechter voelen dan als je meedoet aan een race op de weg.

Ik streef naar ongeveer 100 gram koolhydraten per uur , maar ik train mijn maag nog steeds om dat niveau te bereiken, want soms heb ik wat moeite met het opnemen van die hoeveelheid. Het merendeel van mijn tankbeurten doe ik met PF 300 Flow Gel . Mijn doel is om 60-70 gram koolhydraten per uur te consumeren tijdens het drinken. De rest van mijn energievoorraad gebruik ik met een PF 30 gel of een PF 30 Chew .

Het eerste uur ben ik meestal bezig met wennen, want het kan een hectische race zijn en het is veel makkelijker om een ​​gel snel door te slikken dan om hem te kauwen. De komende uren ga ik het doen met veldsla. Ik probeer me zo goed mogelijk aan een plan te houden, maar het komt onvermijdelijk voor dat er onderweg dingen moeten veranderen.

Professionele tip: Ik zeg professionele tip, maar Raff, sportwetenschapper bij PF&H, gaf me deze tip: haal de kauwsnacks voor de race uit de verpakking en doe ze in een klein plastic zakje in een tasje aan de bovenbuis. Een fietstas op de bovenbuis verandert niets aan het rijgedrag van de fiets, maar het scheelt wel een hoop geld. Het geeft je ook de mogelijkheid om je kauwconsumptie te verdelen, aangezien het 15 gram koolhydraten per eenheid bevat.

4. Hydratatie

Bovenaan de brandstof…

Hydratatie-vesten zijn gebruikelijk bij professionele gravelracers en ik durf zelfs te zeggen dat ze een onmisbaar onderdeel van hun uitrusting kunnen zijn. Het gewichtsverlies dat je ervaart door twee liter extra water met je mee te dragen, is niets vergeleken met wat er kan gebeuren als je ernstig uitgedroogd bent.

Gravelraces worden over het algemeen in een veel lager tempo gelopen dan triatlons of wegwedstrijden. Hierdoor kan het lastiger zijn om je lichaamstemperatuur te reguleren. Zodra de temperatuur stijgt, heb je het gevoel dat je aan het koken bent.

Ik gebruik zelf de USWE hydratatierugzak . Hij is een stuk hoger dan de meeste andere modellen, wat ik persoonlijk veel comfortabeler vind. Ik zal ook elektrolyten aan mijn rugzak toevoegen.

Ik kies ervoor om elektrolyten in plaats van koolhydraten in mijn rugzak te gebruiken, en wel om verschillende redenen. Ik moet erop letten hoeveel gram koolhydraten ik binnenkrijg. Het is vrijwel onmogelijk om te weten hoeveel je per slok drinkt uit een hydratatievest. Als je zelf kunt voelen hoeveel er nog in een fles zit, kun je veel gemakkelijker berekeningen uitvoeren.

Iedereen is natuurlijk anders, maar ik weet dankzij mijn zweettest dat ik 860 mg natrium per liter zweet verlies. Ik voegde dus vier PH 1000 elektrolytendrankmixen toe aan mijn tweeliterverpakking om er zeker van te zijn dat ik voldoende van mijn verliezen aanvulde.

Pro tip: Nogmaals, dit is van Raff. PH drankmixen bevatten bovendien een kleine hoeveelheid koolhydraten, waardoor u hiermee eenvoudig uw koolhydraatinname kunt verhogen.

5. Disciplines binnen disciplines

Geen twee gravelraces zijn hetzelfde. Sommige bieden waanzinnige afdalingen met de mountainbike, waar je doodsbang van wordt. Bij sommige voertuigen wordt een aanzienlijk percentage van het rijden op de weg uitgevoerd.

Net als op de weg, waar je klassiekers, grote rondes, bergen, heuvels, zijwind en wat dies meer zij, kent, zijn er op grind verschillende specialiteiten. Kies de cursus die bij u past.

Heb je ervaring met mountainbiken? Kies dan voor de meer uitdagende races. Als je veel ervaring hebt met engines en TT, dan is Unbound misschien iets voor jou.

6. Het is leuk

Ik wil je graag iets vertellen over de geest van grind.

De Gravel Spirit is een mythisch beest dat vaak wordt aangehaald wanneer mensen de zaken iets te serieus beginnen te nemen. Afhankelijk van wie je het vraagt, kan het dragen van een wetsuit of het niet stoppen bij een hulppost de lol van het gravelrijden bederven.

Naar mijn bescheiden mening is de essentie van grind: wat je er zelf van maakt. Wil je bij elke hulppost stoppen en IPA's drinken? Geweldig. Wil je zo hard en snel mogelijk rennen? Geweldig. De regels zijn dat er geen regels zijn.

Unbound Gravel is een van mijn favoriete races van het jaar. Maar bij Unbound kon ik pas echt ontspannen en genieten van de race, nadat ik besefte dat mijn run voorbij was. Ik raakte aan de praat met de lokale bevolking, stopte bij verzorgingsposten en beleefde een geheel nieuwe grindervaring.

De week ervoor reed ik bij BWR Vancouver ook zeven uur lang zo hard als ik kon om bij de beste tien te komen. Het was pijnlijk, het was moeilijk. Een waar feest van lijden.

Ik vond ze allebei leuk, maar om totaal verschillende redenen. De essentie van grind is wat u er zelf van maakt. Laat niemand u anders vertellen.

7. Neem reserveonderdelen mee

De faciliteiten voor gravelracen zijn verrassend duur. Je hebt niet alle reserveonderdelen nodig , maar als je midden in de middle of nowhere bent en 50 km van het volgende controlepunt, ben je blij als je wat reserveonderdelen hebt. Van dynaplugs tot kabelbinders, reservebanden tot kettingponsen: als gravelracer draait het soms net zo goed om het oplossen van problemen als om het racen.

Onderweg leer je een aantal dingen over waar je het reserveonderdeel moet plaatsen. Als u snel bij de hand wilt hebben, stop het gereedschap dan in uw achterzak. Stop zeker een multitool in uw achterzak.

Ik heb dynaplugs in de uiteinden van mijn stuur bewaard, zodat ik eventuele lekke banden sneller kan repareren. Ik heb CO2-patronen op makkelijk bereikbare plekken op mijn fiets geplakt. De rest zit in mijn tas.

8. Vroegtijdig vertrek

Bij gravelracen is een vroege start belangrijk. Ik stond om 7.00 uur aan de startlijn voor BWR Vancouver en om 6.00 uur voor Unbound. Als je bedenkt dat je het beste 2 uur voor vertrek kunt eten, is dat wel erg vroeg opstaan. Dit is het onderdeel van Gravel dat ik het allerergst vind, maar aan de andere kant is het wel bijzonder om tijdens een race de zon op te zien komen.

We zaten in een camper en kookten een heleboel witte rijst bij Unbound. We wilden het pas in de koelkast zetten als het helemaal was afgekoeld. Omdat de wekker om half vier ’s nachts stond, besloten we de pan af te dekken en op het vuur te laten staan. Toen ik het als ontbijt at, was het nog warm.